Szlak wysokogórski Merano

Szlak wysokogórski Merano jest uważany za jeden z najpiękniejszych szlaków turystycznych w Południowym Tyrolu i Alpach. Jednak niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę: W rzeczywistości istnieją dwa szlaki wysokogórskie Merano, a mianowicie wariant południowy i północny.

Hotele dla turystów pieszych w Południowym Tyrolu

Oba można doskonale połączyć w kilkudniową wycieczkę objazdową. Ale po kolei.

Wariant południowy

Południowy szlak wysokogórski Merano określany jest jako łatwiejszy wariant. Wynika to z faktu, że przebiega on niemal w całości na wysokości 1100 i 1800 metrów nad poziomem morza. Wariant południowy rozpoczyna się w Ulfas w Val Passiria. Stamtąd dotarcie do Matatz zajmuje 2,5 godziny. Ten pierwszy etap należy zaplanować na popołudnie. Noc w Matatz można spędzić w gospodarstwach Valtelehof lub Krusterhof.

Następnego dnia trasa prowadzi przez Magdfeld i Vernuer w kierunku Gasthof Hochmuth, gdzie można dotrzeć około południa i dobrze odpocząć. Następnie szlak wysokogórski Merano High Mountain Trail South prowadzi dalej do Hochganghaus, gdzie kończy się etap drugiego dnia. Dostępny jest tu nocleg dla 30 osób. Z Matatz do Hochganghaus wędrowcy potrzebują nieco ponad 9 godzin.

Trzeci etap rozpoczyna się następnego dnia rano w Hochganghaus i prowadzi w ciągu 9 godzin do schroniska Nasereith, na Giggelberg i przez 1000-stopniowy wąwóz z mostem wiszącym do Katharinaberg w Senales, gdzie kończy się Merano Höhenweg Süd i zaczyna się wariant północny.

Wariant północny

Po spędzeniu nocy w Katharinaberg wraca się do Ulfas w Val Passiria szlakiem wysokogórskim Merano High Mountain Trail North. Na tej trasie zwykle przekracza się granicę 2000 m n.p.m., a najwyższy punkt - Eisjöchl - ma nawet 2900 m wysokości. A teraz trasa: z Katharinaberg najpierw kierujemy się do romantycznej doliny Pfossental w Senales, gdzie odważni wędrowcy zatrzymują się na lunch w Eishof.

Po odpoczynku podąża się długimi serpentynami na szczyt Eisjöchl na wysokości 2908 metrów. Ci, którzy dotrą na szczyt, zostaną nagrodzeni za swój wysiłek wspaniałym widokiem na góry Merano. Zejście do schroniska Stettiner Hut nie jest długie, gdzie wielodniowi wędrowcy spędzają noc po raz czwarty na wysokości 2875 metrów. Trasa prowadzi dalej przez cichą i odległą dolinę Pfelderertal, głównie w dół. Przez Innerhütt dociera się ponownie do punktu startowego Ulfas.

Cały szlak wysokogórski Merano można pokonać w cztery dni. Jest on jednak zalecany tylko dla osób o dobrej kondycji fizycznej. Południowy szlak wysokogórski Merano z pewnością najlepiej nadaje się dla bardziej spokojnych turystów. Ze względu na ograniczone godziny otwarcia schronisk, zalecamy wędrówkę szlakiem wysokogórskim Merano od połowy czerwca do września.