Boczek z Południowego Tyrolu

Najważniejszą formą konserwacji mięsa w Południowym Tyrolu zawsze była produkcja boczku. Dwie połówki świni są najpierw peklowane i nacierane indywidualnymi mieszankami przypraw. Następnie mięso jest wędzone, czyli wędzone.

Sposobów wędzenia boczku jest tyle, ilu rolników, którzy się tym zajmują. Jednak podstawowa zasada"mało dymu, dużo górskiego powietrza" obowiązuje niemal wszędzie. Rolnicy są również zgodni co do wyboru paliwa do produkcji dymu: "Kranewittnstaudn" (gałązki jałowca) nadają boczkowi szczególnie ostry, delikatny smak.

To, jak długo boczek pozostaje w wędzarni, zależy między innymi od jego grubości, warunków klimatycznych i osobistej opinii hodowcy. Boczek wisi w dymie przez dwa lub trzy miesiące, a w niektórych miejscach nawet dłużej. Ostatnim etapem rozwoju boczku jest proces dojrzewania. Aby uzyskać dobrą jakość, należy go przechowywać przez co najmniej sześć do ośmiu miesięcy w odpowiednim miejscu, najlepiej w piwnicy, gdzie może osiągnąć pełną dojrzałość w ciszy i spokoju, bez wahań temperatury i innych zakłóceń.

Bekon od rolnika

Niektóre tawerny farmerskie zachowały tę oryginalną formę produkcji boczku i oferują własny boczek, wytwarzany zgodnie z uświęconymi tradycją recepturami i tradycyjnymi metodami produkcji. Skorzystaj z okazji, aby skosztować niezrównanego boczku wiejskiego i zanurzyć się w historii zwyczajów i starych tradycji.